- aurigo
- [st1]1 [-] aurīgo, ĭnis, f. = aurugo, ĭnis, f. : jaunisse. --- Scrib. 110.
[st1]2 [-] aurīgo, āre, āvi, ātum [auriga] :
a - intr. - conduire un char.
- Plin. 33, 5, 27, § 90; Suet. Calig. 54; id. Ner. 24; 4; 22; 53; id. Calig. 18; id. Vit. 4; 17.
b - tr. - guider, gouverner.
- Varr. d. Non. l. l; Gell. 14, 1, 23.
* * *[st1]1 [-] aurīgo, ĭnis, f. = aurugo, ĭnis, f. : jaunisse. --- Scrib. 110. [st1]2 [-] aurīgo, āre, āvi, ātum [auriga] : a - intr. - conduire un char. - Plin. 33, 5, 27, § 90; Suet. Calig. 54; id. Ner. 24; 4; 22; 53; id. Calig. 18; id. Vit. 4; 17. b - tr. - guider, gouverner. - Varr. d. Non. l. l; Gell. 14, 1, 23.* * *I.Aurigo, aurigas, pen. prod. aurigare. Sueton. Charter, mener et gouverner un chariot ou charette, Rouller.II.Aurigo, pen. prod. auriginis, pe. corr. f. g. Scribonius Largus. Morbus est regius. Jaunisse.
Dictionarium latinogallicum. 1552.